smakologia: sierpnia 2013

Przepis ten wydał nam się idealny jako wpis inauguracyjny po powrocie z Toskanii. Pochodzi z magazynu "Kuchnia" a jego pomysłodawczyni- Tessa Capponi-Borawska jest rodowitą Włoszką, ba! pochodzi z Florencji, więc wszystko układa się w całość:)
Makaron niesamowicie prosty w przygotowaniu, 15 min powinno wystarczyć do przygotowania dania, które absolutnie wszystkich zwala z nóg. Mascarpone doskonale spaja cały sos i tworzy go jeszcze bardziej aksamitnym i kremowym a chrupiące prosciutto dodaje niepowtarzalnego smaku i aromatu! Jeszcze tylko muśnięcie parmezanu i niebo na talerzu gotowe:)
Jednym słowem- włoska klasyka!

I jeszcze ciekawostka a propos mascarpone.
Włoska legenda mówi, że nazwa tego sera wzięła się od pewnego hiszpańskiego szlachcica (żył w XIII wieku), który próbując go po raz pierwszy, rzekł: " mas que bueno" (więcej niż dobry). Inna historia- bardziej prawdopodobna- mówi, że słowo pochodzi od mascarpia, co oznacza po prostu riccotę w dialekcie z Lombardii.

Składniki (dla 4 osób)

500g porów
3 łyżki oliwy z oliwek
4 łyżki mascarpone
100g prosciutto
400g makaronu tagliatelle
garść startego parmezanu
sól, pieprz,
gałka muszkatołowa

1. Ugotuj makaron zgodnie z zaleceniami podanymi na opakowaniu. Zostaw kilka łyżek wody z gotowania.

2. Pory oczyść i dokładnie opłucz. Pokrój (zarówno białe jak i zielonkawe części) w cienkie talarki.

3. Duś pory na oliwie z oliwek przez 15 min, dopraw solą, pieprzem oraz szczyptą gałki muszkatołowej. Następnie zmiksuj i połącz z mascarpone.

4. Prosciutto pokrój w cienkie paseczki i podsmaż na suchej patelni (takiej do której nic nie przywiera), aż będą chrupiące.

5. Makaron wymieszaj z sosem z porów oraz wodą pozostawioną z gotowania makaronu.
Posyp paseczkami chrupiącego prosciutto oraz startym parmezanem
(czynność tą wykonaj zaraz przed podaniem).

Smacznego!

Ciao!

Witamy Was, po wakacyjnej przerwie. Nasze głowy aż kipią od włoskich inspiracji. Przez 2 tygodnie znajdowałyśmy się w kulinarnym raju i smakowałyśmy Toskanię. Na własnej skórze przekonałyśmy się o magii włoskiej kuchni i jesteśmy w niej zakochane po uszy! Czas dzieliłyśmy pomiędzy wizyty w trattoriach i osteriach czy też knajpkach ze słynnymi włoskimi kanapkami panini.

Panini w wersji klasycznej- caprese

Podróżując po Toskanii kuchnia zmieniała się wraz z przemierzanymi kilometrami. Byłyśmy bardzo pozytywnie zaskoczone tym, jak ważną rolę w życiu Toskańczyków odgrywa ich regionalna kuchnia. I tak, na południu niekwestionowanym królem jest ser pecorino. Niektórych może odstraszyć jego nieco osobliwy zapach, ale zdecydowanie nie ma się czego bać. Nas zaszczycił swoją obecnością w ravioli z gruszką i orzechami pinii, lecz to on sprawił, że były tak niepowtarzalne. Wszytko zatopione w idealnie aksamitnym beszamelu. Danie to "wskoczyło" do gastrolisty Top10 wyjazdu.

Ravioli z serem pecorino, gruszką, orzechami pinni w beszamelu

Florencja i Sienna dzikiem stoją :) Występuje on zdecydowanie wszędzie. Porządna pizza czy makaron nie może się bez niego obejść. Tonino, zabawny właściciel tratorii w Siennie polecił nam bruschetty z pasztetem z dzika- ciekawe doświadczenie.

Bruschetty z pasztetem z dzika

Tratoria di Fontenova...

... oraz jej właściciel- Tonino (po prawej)

Oto kolejne potrawy zawierające w sobie "dziki" pierwiastek, które udało nam się spróbować:

Pasta z pomidorami i dziczyzną

Risotto z dziczyzną, grzybami i świeżymi ziołami

Czym bliżej wybrzeża, tym bardziej swoją obecność na talerzach zaznaczały owoce morza. Frutti di mare...

Spaghetti frutti di mare

Muszle w sosie z białego wina i cytryny

Pizza frutti di mare

Linguine w sosie pomidorowym z muszlami

Frutti di mare w wersji take away :)

Wybaczcie, ale osobny akapit musi być poświęcony wyjątkowym włoskim lodom i deserom. Chyba nie musimy wspominać, jakie przeżycia towarzyszyły nam podczas ich jedzenia- foodgasm ;) Oglądając te zdjęcia nie chcemy myśleć ile kalorii zostało pochłoniętych przez te dwa tygodnie. Dla usprawiedliwienia dodamy, iż zwiedzając pokonałyśmy wiele kilometrów :)